Als ik aan het einde van het jaar door mijn Instagram-feed scroll, zie ik steeds meer memes in de trant van "2022: januari, februari, zomer, winter". Mijn inbox zit vol met dit soort memes die we heen en weer sturen naar onze vrienden - de ene nog toepasselijker dan de andere. Opnieuw heeft de moderne meme-cultuur een fenomeen vastgelegd: 2022 lijkt voor ons collectief niet als een marathon te hebben gevoeld, maar eerder als een supersnelle sprint. We hebben amper drie keer met onze ogen geknipperd en het is al Kerstmis. Het is gek hoe zoveel verschillende mensen dezelfde periode van een jaar op dezelfde manier kunnen ervaren. En nu het jaar ten einde loopt en we onvermijdelijk in de gebruikelijke reflectieve stemming raken, lijkt dit opnieuw bijzonder merkbaar te zijn.

Voor dit laatste artikel van het jaar voor JUNGLÜCK magazine heb ik lang nagedacht over waar het over zou kunnen gaan. Hebben we nog een terugblik nodig op een jaar waarin zoveel negatieve en schokkende gebeurtenissen het medialandschap en ons privéleven hebben overspoeld? Zijn er überhaupt woorden die op dit moment gepast zijn? Woorden die algemene hoop en vreugde voor het nieuwe jaar kunnen overbrengen?
Ik denk dat jij en alle andere lezers heel individuele gevoelens, hoop, angsten, dromen en plannen zullen meenemen naar het volgende jaar. Jullie weten zelf het beste wat jullie gedachten zijn aan het einde van het jaar. Daarom wil ik hier niet ingaan op de gebruikelijke onderwerpen in verband met nieuwjaarsresoluties of een monoloog houden over de JUNGLÜCK die JUNGLÜCK in 2022 heeft bereikt (ook al is er genoeg om over te praten). Ik wil het liever hebben over iets dat ons tegenwoordig bijzonder verbindt: Tijd.

Gevoel van tijd in 2022

Na de coronavirusbeperkingen van de afgelopen jaren keerde er in 2022 weer wat meer joie de vivre terug. Meer en meer vrijheid, gezelligheid en een zee aan vrijetijdsmogelijkheden - bijna zoals vroeger. En tegelijkertijd ontvouwen zich dramatische taferelen in de wereld.

Politieke situaties komen op hun kop te staan, noodtoestanden, staten van ellende, vrijheid komt abrupt tot een einde. En hoe zit het met ons? Wij leven in een evenwichtsspel tussen gelukkige welvaart en aanhoudende wereldmoeheid. De tijd staat stil en gaat dan des te sneller. Momenten zijn geleefd, vele dagen zijn beleefd en de tijd is echt gevoeld, in het hier en nu. En misschien is dat de reden waarom onze gevoelens over tijd uiteindelijk op de een of andere manier gedeeld worden, niet meer zo eenzaam als in voorgaande jaren. En wordt tijd een gevoel dat we delen, niet een meetmethode, een tijd of een kalenderjaar.

Een jaar met veel leven

Een jaar waarin zoveel is gebeurd. Voor jou, voor mij, voor iedereen. Mooi, verdrietig, belangrijk, juist, adembenemend, "de wereld in zijn adem houdend"... En misschien ligt het niet in onze macht om onze eigen gevoelens over tijd te bepalen. En we zullen de tijd nooit kunnen stilzetten. Maar het is aan jou hoe je je tijd wilt indelen - een herinnering die dit jaar ons heeft gegeven. Want ondanks alle negativiteit, onrust en tragedie in de wereld - of misschien wel juist daardoor - hebben we 2022 gebruikt om te leven.

We hebben het gevuld met mensen, met festivals, met lekker eten en sport, met cafébezoekjes, familiefeesten en ingepakte reistassen. We hebben veel meegemaakt, van dagen met goede vrienden tot nachten met vreemden die vertrouwelingen zijn geworden. We hebben gedanst, gelachen, geknuffeld, gekust en nieuwe banden gezocht. We hebben de wereld opnieuw kunnen verkennen, midden in golven en mensenmassa's kunnen staan. En zelfs voor dat alles konden we de momenten zien waarop we konden ademen, waarop we dankbaar wilden zijn en onze ogen gesloten wilden houden om het gevoel van tijd vast te leggen, Vast te houden en, voordat het weer wegvliegt, gewoon een versnelling terug te schakelen voor het moment.

"Time flies when you're having fun" - open je ogen en we zitten weer in de heetste vrijetijdsstress sinds lange tijd. En samen vult ieder van ons de dagen, weken en maanden met leven. Ongemerkt en in stilte glijdt de tijd voorbij en het is al december en ik zit in mijn keuken, schrijf deze regels en voel me volledig verbonden met jou en iedereen daarbuiten. Sluit je ogen en haal diep adem, want ik wil dit gevoel van tijd, dit spel van emoties graag inlijsten en ophangen. Als een dagelijkse herinnering dat we vrij zijn om ons leven vorm te geven en dat we, na alle afstand en ontbering, een gemeenschappelijke basis kunnen vinden, zelfs in zoiets abstracts als "tijd".

En voordat we het nieuwe jaar induiken, rest ons nog maar één ding te zeggen: Veel plezier.