Als ik door mijn Instagram-feed scrol, zie ik steeds meer memes zoals "2022: januari, februari, maart... zomer, winter" nu het jaar ten einde loopt. Mijn inbox stroomt over van deze memes die we heen en weer sturen naar mijn vrienden – de ene nog toepasselijker dan de andere. De moderne memecultuur heeft opnieuw een fenomeen vastgelegd: voor ons voelt 2022 collectief niet als een marathon, maar als een snelle sprint. Het is alsof je drie keer met je ogen knippert en het is al Kerstmis. Het is best gek hoe zoveel verschillende mensen de tijdsduur van een jaar op een vergelijkbare manier kunnen ervaren. En nu het jaar ten einde loopt en we onvermijdelijk weer in onze gebruikelijke reflectieve stemming vervallen, lijkt dit extra op te vallen.
Ik heb lang nagedacht over waar deze laatste bijdrage van het jaar voor JUNGLÜCK Magazine over zou moeten gaan. Hebben we echt nog een terugblik nodig op een jaar waarin zoveel negatieve en schokkende gebeurtenissen het medialandschap en ons privéleven hebben overspoeld? Zijn er überhaupt wel passende woorden voor deze tijd? Woorden die algemene hoop en vreugde voor het nieuwe jaar kunnen overbrengen?
Ik denk dat jij en alle andere lezers heel eigen gevoelens, hoop, angsten, dromen en plannen mee zullen nemen naar het komende jaar. Jij weet het beste waar je aan het einde van het jaar over nadenkt. Daarom wil ik hier niet de gebruikelijke onderwerpen voor goede voornemens bespreken, of een monoloog houden over de JUNGLÜCK-mijlpalen die in 2022 zijn bereikt (hoewel er zeker genoeg te vertellen valt). Ik wil het liever hebben over iets wat ons juist in deze tijd verbindt: tijd.
Tijdsbesef in 2022
Na de COVID-19-beperkingen van de afgelopen jaren zagen we in 2022 een terugkeer naar een iets levendiger levensgevoel. Een groeiend gevoel van vrijheid, sociale bijeenkomsten en een overvloed aan vrijetijdsactiviteiten – bijna zoals voorheen. En tegelijkertijd voltrekken zich wereldwijd dramatische gebeurtenissen.
Politieke situaties worden steeds gespannener, noodsituaties en crises heersen, en de vrijheid komt abrupt ten einde. En hoe zit het met ons? We leven gevangen tussen een comfortabele welvaart en een aanhoudend gevoel van wereldmoeheid. De tijd lijkt stil te staan, maar raast dan des te sneller voorbij. Momenten zijn beleefd, vele dagen ervaren, en tijd is echt gevoeld, hier en nu. En misschien is dat wel de reden waarom onze tijdsbeleving uiteindelijk op de een of andere manier gedeeld wordt, niet langer zo eenzaam als in voorgaande jaren. En tijd wordt een gevoel dat we delen, geen meetmethode, een klok of een kalenderjaar.
Een jaar vol leven
Een jaar waarin zoveel is gebeurd. Voor jou, voor mij, voor iedereen. Mooie dingen, verdrietige dingen, belangrijke dingen, juiste dingen, adembenemende dingen, dingen die de wereld de adem benamen... En misschien ligt het niet in onze macht om onze eigen tijdsbeleving te beheersen. En we zullen de tijd nooit kunnen stilzetten. Maar jij hebt wél de macht om je tijd vorm te geven – een herinnering die dit jaar ons heeft gegeven. Want ondanks alle negativiteit, onrust en tragedie die zich in de wereld ontvouwt – of misschien juist daardoor – hebben we 2022 ten volle beleefd.
We vulden het met mensen, met festivals, met lekker eten en sport, met cafébezoeken, familiefeesten en ingepakte koffers. We beleefden zoveel, van dagen met goede vrienden tot avonden met vreemden die vertrouwelingen werden. We dansten, lachten, knuffelden, kusten en zochten naar nieuwe vormen van intimiteit. We konden de wereld opnieuw verkennen, staand te midden van golven en menigten. En zelfs vóór dat alles zagen we de momenten waarop we konden ademhalen, waarop we dankbaar wilden zijn en onze ogen sloten om het gevoel van tijd vast te leggen, eraan vast te houden, en, voordat het weer wegvloog, gewoon even te vertragen.
"De tijd vliegt als je plezier hebt" – ogen open en we zijn al ondergedompeld in de meest opwindende vrijetijdsstress die we in tijden hebben gehad. En samen, ieder op onze eigen manier, vullen we de dagen, weken en maanden met leven. Bijna onopgemerkt en stilletjes glijdt de tijd voorbij, en plotseling is het december, en zit ik in mijn keuken deze regels te schrijven, me volledig verbonden voelend met jou en iedereen daarbuiten. Ogen dicht en een diepe ademhaling, want ik wil dit tijdsgevoel, dit spel van emoties, kaderen en ophangen. Als een dagelijkse herinnering dat we ons leven vrijelijk vormgeven en dat we, na alle afstand en ontberingen, zelfs in iets abstracts als "tijd" saamhorigheid kunnen vinden.
En voordat we het nieuwe jaar induiken, willen we nog maar één ding zeggen: geniet ervan.
