We hebben de sprong gewaagd: onze campagne voor Internationale Vrouwendag 2021 is live en ik kan je vertellen dat de planning en uitvoering ervan de afgelopen maanden inspirerend, levensveranderend en inspirerend is geweest.
In dit bericht lees je waarom we überhaupt een campagne voor Internationale Vrouwendag overwogen, hoe ik persoonlijk ben veranderd in de afgelopen maanden en welke belangrijke inzichten over vrouw-zijn en vrouwelijkheid ik heb gekregen tijdens de conceptie.
Als je op een normale werkdag het kantoor van JUNGLÜCK in München binnenloopt – stel je even voor dat de pandemie achter de rug is – word je begroet door 30 paar nieuwsgierige ogen. Maar wat al snel duidelijk wordt, is dat bijna al die ogen van vrouwen zijn. Et voilà! Het is dan ook geen verrassing dat we vorig jaar besloten een campagne te lanceren door vrouwen, voor vrouwen.
Dus we ontmoetten elkaar in een kleiner team (virtueel natuurlijk) en spraken over wat we wilden bereiken, welke boodschap we wilden overbrengen. Er ontstonden gesprekken over wat het betekent om een vrouw* te zijn, wat Internationale Vrouwendag precies voor ons betekent en hoe we ons positioneren binnen deze vrouwelijke sfeer. Hoe inspirerend ik deze hele brainstormsessie ook vond, wat deed ik daar eigenlijk? Natuurlijk, ik definieer mezelf als vrouw en ik heb een mening over wat dat voor mij betekent en hoe ik ermee omga, maar maakt dat me gekwalificeerd genoeg, ben ik zelfliefdevol genoeg, heb ik een uitgesproken mening, ben ik feministisch genoeg – ben ik überhaupt vrouw genoeg om in deze positie te zijn, om andere vrouwen* te vertellen wat het betekent om een vrouw* te zijn? En om hen met mijn bijdrage een gevoel van empowerment te kunnen geven? Ik wist het echt niet zeker. En na lang wikken en wegen drong het tot me door: Daar hebben we de kern van de zaak:
Deze onzekerheid over de waarde van je eigen vrouwelijkheid loopt als een rode draad door de grote maatschappelijke structuren tot in de kleinste verbanden in onszelf. Kijkend naar de afgelopen decennia van onze geschiedenis, is het niet verwonderlijk dat deze onzekerheid zelfs in 2021 nog steeds zo'n grote impact kan hebben op slimme, moderne, onafhankelijke vrouwen*.
Toegegeven, we hebben een lange weg afgelegd.
Het voelt zeker als een lange tijd, maar achteraf gezien is het schokkend kort. Vanuit het perspectief van vandaag is het voor de meeste jonge vrouwen, vooral in rijke landen zoals Duitsland, bijna onvoorstelbaar wat er sindsdien is veranderd. Dat we pas 102 jaar mogen stemmen en gekozen worden. Dat we pas 59 jaar een eigen bankrekening mogen openen. Dat we pas 52 jaar mogen werken zonder toestemming van onze man. Dat we pas 24 jaar wettelijk beschermd zijn tegen verkrachting binnen het huwelijk, en dat het als een misdaad wordt beschouwd. "De menselijke waardigheid is onschendbaar" – Artikel 1 van de Grondwet werd 48 jaar vóór de invoering van deze wet vastgesteld.
Onze geschiedenis is nog jong, maar we kunnen en moeten met dankbaarheid en trots terugkijken op de vele vrouwen en mannen die zich hebben ingezet voor een toekomst met groeiende zelfbeschikking, kansen en vrijheid van handelen en meningsuiting voor toekomstige generaties. En we moeten hun strijd voortzetten, want we zijn nog lang niet aan ons doel gekomen.
Wat steeds duidelijker werd tijdens onze teamvergaderingen, was hoe diep het gebrek aan acceptatie voor vrouwelijke stemmen, meningen en uiterlijkheden zelfs de kleinste details en niveaus van ons leven en onze persoonlijkheden heeft doordrongen. Elke vrouw* vecht om zichzelf te accepteren, een strijd met haar eigen onzekerheden over het vrouw-zijn*, en tegelijkertijd een strijd tegen de toxische idealen die haar worden opgelegd. En ze wordt wijsgemaakt dat ze helemaal alleen is, terwijl zoveel andere vrouwen* en mannen* naast haar staan, gepreoccupeerd met hun eigen worstelingen.
Als u één ding hiervan leert, is het wel dat u niet de enige bent.
We staan allemaal naast je, met dezelfde onzekerheden en hetzelfde doel. En als we naar het grotere geheel kijken, zien we dat we allemaal zo individueel en verschillend zijn als maar kan, maar dat we samen waardering, zelfliefde, acceptatie, gelijkheid, respect en de onschendbaarheid van onze waardigheid op ALLE vlakken kunnen bereiken.
Deze oproep om moedig en op onze eigen unieke manier "ja" te zeggen tegen onszelf, en deze boodschap te leven zonder ons te verontschuldigen of compromissen te sluiten, heeft mijn blik verruimd, mijn kijk op onze gemeenschap van vrouwen* gericht en mijn perceptie fundamenteel veranderd. Ik heb eindelijk de draad te pakken gekregen, eraan getrokken om mijn voorheen grotendeels extern geweven begrip van vrouwelijkheid* te ontwarren, en me gerealiseerd dat ik de draad niet alleen vasthoud, en zeker niet alleen trek. Dit stelde me in staat om mijn plaats in te nemen naast mijn fantastische, diverse, inspirerende (de lijst met dergelijke bijvoeglijke naamwoorden zou eindeloos kunnen zijn) collega's. En ik geloof dat ik niet de enige ben die vindt dat we tijdens deze campagne zoveel van elkaar hebben geleerd, elkaar hebben opgetild, elkaar hebben gesteund, een gemeenschappelijke basis hebben gevonden en simpelweg hebben ervaren hoe mooi het is om een vrouw* te zijn, hoe essentieel het is om onszelf te zijn en ons net zo waardevol, mooi en comfortabel in ons eigen vel te voelen.
En vanuit dit gevoel is de boodschap ontstaan die we willen doorgeven en waarmaken, niet alleen deze week maar elke week: Jezelf zijn past bij je.
Want vrouw zijn* is niet iets dat op zichzelf staat.
Vrouw zijn* betekent dat we allemaal het recht hebben om onszelf en anderen te accepteren zoals we zijn. Vrouw zijn* betekent zoveel meer dan alleen een label of een geslacht. Vrouw zijn* betekent potentieel, hoop, moed en gedrevenheid. Vrouw zijn* betekent jezelf zijn. En misschien betekent het voor jou, net als voor mij, het besef ontwikkelen dat we een gemeenschap vormen. Dat elke vrouw* genoeg is, precies zoals ze* is. Dat elke vrouw* het recht heeft om haar stem te laten horen, haar* persoonlijke vrouwelijkheid te definiëren en haar* waarheid te leven en te beminnen.
Omdat “jezelf zijn bij je past” .
